Го изгубив сонот в непозната страна,
а срцето по него плаче и боли.
Ми остана в гради сал' скриена рана
и чемер, празнина, што кон тебе води.
Денот не заспива, а ноќта се буди,
волшебни птици пеат во лет.
Сам сум со мислите и мисла ме чуди,
а ти си далеку од тој чуден свет.
Погледни ме в очи ќе видиш што ми е,
зграпчи го сјајот од згаснати свеќи.
Ѕирни ми в душа да сфатиш кој крие,
истерај мрак со прегратки меки.
Продолжува денот и сè е ко вчера,
трепкаат ѕвезди до божилак свет.
Жив сум, а мртов со скршена вера
и ти си далеку, а јас пак сум слеп.
А. Стеванов
Објавена во Чивилук, број 34, јули 2012, стр 27
No comments:
Post a Comment